بدون هیچ شک و شبهه ای، اصفهان پایگاه بزرگ هندبال کشور بوده است و خدمات احمد هنرمند در این رشته بر کسی پوشیده نیست.
بدون هیچ شک و شبهه ای، اصفهان پایگاه بزرگ هندبال کشور بوده است و خدمات احمد هنرمند در این رشته بر کسی پوشیده نیست؛ این مرد بزرگ به غیر از خدماتش در ورزش و خصوصا در هندبال و رابطه اش با هنر خصوصا موسیقی و آواز - آن هم در سن هشتاد و یک سالگی- از طرف دیگر بسیار زبانزد خاص و عام است و این هم گفت‌وگوی ما با این ورزشکار قدیمی.


از گرایش اولیه به هندبال برای ما صحبت بفرمایید؟
به نام خداوند جان آفرین – حکیم سخن در زبان آفرین - بنده در رشته های فوتبال و بسکتبال، عضو تیم کلنی اصفهان بودم. در فوتبال در منطقه دفاع بازی می کردم؛ با شادروان محمود حریری و ناصر کاروی همبازی بودم و در بسکتبال هم در منطقه گارد بازی می کردم. با آقایان امجد و دکتر نمازی همبازی بودم و چون این دو رشته به هندبال خیلی نزدیک بود، در سال 47-46 که مسیوپالائی از فرانسه آمد تهران و از آنجا به اصفهان عزیمت کرد ،من را دید و متوجه شد، از نظر فیزیکی – روحی و روانی و جسمی آمادگی دارم؛ پس دعوتم کرد تهران و حقیر هم دوره های مختلفی را دیدم و بعد آمدم اصفهان و برنامه هندبال را پی ریزی کردم و شاگردانی شایسته، مثل مهدی اخوان و سلیمانی و دیگران را به هندبال معرفی کردم. در اولین سال شرکت در رقابت ها، مقام سوم را به دست آوردیم و بعد از آن مرتبا مقام اول را کسب کردیم و به ندرت به مقام دوم بسنده می‌کردیم. بهترین سالی که در این رشته توفیق پیدا کردیم، سال 55 بود که پیکارها در تهران برگزار شد .در هر دو رشته، اصفهان قهرمان شد؛ هم در رده پسران و هم دختران. یادم نمی رود که آن روزها آقای مشحون می‌گفتند که هندبال اصفهان، بیش از ده سال از تهران جلوتر است و این نیست مگر شایستگی این عزیزان .


تفاوت هندبال از دیروز تا امروز ؟

ما ازنظر تعداد بازیکن و تیم ها بیشتر شده ایم‌، علاقه‌مندان بیشتری هم وجود دارند و رشد بیشتری را در این رشته شاهد هستیم و امیدوار هستم این کار ادامه داشته باشد. 


هندبال اصفهان همیشه برتر بوده است؟

اصفهان همیشه روی سکوی شماره یک است؛ چرا که لیاقتش را دارد. آدم هایی در هندبال اصفهان وجود دارند که بیش از سی سال است که در حال خدمت هستند. 


از زندگی خانوادگی خودتان هم برای ما و خوانندگان بگویید؟

دارای 6 فرزند هستم . 3 دختر و 3 پسر و چند نوه هم دارم که اینها در کارهای علمی موفق بوده اند، اما هیچکدام به طرف ورزش و هنر نرفته اند. 


حرف ناگفته ای اگر باقی مانده بگویید؟

تقاضای من این است که به شخصیت هایی همچون حاج آقا مهدوی که تمامی عمر خود را صرف توجه به مقوله ورزش کرده است، بیشتر توجه شود . در واقع با بهره گیری از تجربیات استادان و پیشکسوتان در این رشته می توانیم تیم هایی صاحب سکو و مدال آور داشته باشیم. بنده در اکثر شهرهای ایران، از جمله دارالفنون تهران برای همه دبیران و معلمان ورزش تدریس کرده ام و به آنها جزواتی تقدیم کرده‌ام که این امر جزو افتخاراتم محسوب
 می شود.